هنر میناکاری، با قدمت بیش از دوهزار سال یکی از محبوب ترین صنایع دستی در ایران و جهان می باشد. این جادوی آتش و خاک بیشتر بر روی فلز مس انجام می شود و در فرایند تولید آن از رنگ های آرامش بخشی همچون فیروزه ای، آبی، سرخ، زرد، قهوه ای و دیگر طیف های رنگی استفاده می شود. این هنر در دوره های محتلف از نسلی به نسل دیگر توسط بزرگترین اساتید میناکاری ایران خبره منتقل شده است و هم اکنون نیز در استان های مختلف توسط اساتید ماهر و برجسته به شاگردانی خلاق آموزش داده میشود تا بتوانیم این گنجینه ارزشمند را زنده نگه داریم.
در حال حاضر بزرگترین کانون تولید این هنر و صنعت دستی ایرانی؛ استان اصفهان می باشد. از بزرگترین اساتید میناکاری ایران چیره دست این شهر تاریخی در صنعت میناکاری، می توانیم مرحوم شکر الله صنیع زاده، مرحوم غلامحسین فیض اللهی، استاد غلامعلی فیض اللهی، استاد ابراهیم زرقونی، مرحوم حسین اسماعیلی و مرتضی اسماعیلی و البته شمار بسیاری از دیگر اساتید که در این حوزه فعالیت داشته اند را نام ببریم.
استاد شکرالله صنیع زاده از بزرگترین اساتید میناکاری ایران
استاد شکرالله صنیع زاده در سال 1285 هجری، در شهر اصفهان دیده به جهان گشود. وی نوه میرزا عبدالحسین صنیع همایون، هنرمند تذهیب کار و قلمدان ساز مشهور اواخر دوره قاجاریه و از نوادگان آقا محمد کاظم نقاش بود. استاد صنیع زاده، ابتدا تحصیلات خود را در مدرسه قدسیه اصفهان به پایان رساند و سپس نزد پدربزرگش میرزا عبدالحسین مقدمات تذهیب و نگارگری را آموخت و مدتی بعد به گروه هنر آموزان استادی چیره دست، حاج حسین مصورالملکی پیوست.
ویژگی که استاد صنیع زاده را از دیگر اساتید متمایز می ساخت، ایمان بی حد و اندازه اش به ذات هنر بود. از آثار متعدد این استاد در اماکن مطهر می توان به مزین کردن ضریح حضرت علی (ع)، حرم امام حسین (ع) و دیگر آثار ایشان اشاره کرد.
استاد غلامحسین فیض اللهی
در بهار 1307 در یکی روستا های چادگان، اطراف اصفهان پا به جهان هستی گذاشت. وی دوران کودکی اش را کنار خانواده اش در دامان طبیعت، کوه و صحرا گذراند؛ بنابراین اولین معلم طراحی و زیبا شناسی او طبیعت بود. در هفت سالگی داغ فراق پدر بر دلش نشست. او پس از سال ها تلاش و کوشش به یکی از بزرگترین اساتید میناکاری ایران تبدیل شد. از آثار استاد غلامحسین فیض اللهی می‌توانیم یادگار های مینای به جا مانده در اماکن مذهبی چون حرم حضرت زینب (س)، حضرت ابوالفضل و دیگر ائمه را نام ببریم.
استاد غلامعلی فیض اللهی
غلامعلی فیض اللهی یکی از پسران استاد غلامحسین فیض اللهی است که در عرصه میناکاری فعالیت چشمگیری دارد. این استاد هم اکنون در قید حیات است و نزدیک به 60 سال سن دارد و از همان کودکی هنر و عشق به آن را آموخته است. آثار ارزشمند این هنرمند در نمایشگاه های بین المللی آلمان، سوئییس، فرانسه، عربستان، ژاپن، چین، مسکو و کره جنوبی به نمایش گذاشته شده است.
استاد ابراهیم زرقونی
استاد زرقونی، در سال 1289 در شهر اصفهان دیده به جهان گشود. این هنرمند در مکتبخانه ای در اصفهان تحصیل می کرد؛ اما در نوجوانی درس و مدرسه را رها کرد و به هنر روی آورد. از همان ابتدای نوجوانی اش قلمزنی را نزد استاد سید شیرازی فرا گرفت و نزدیک به هفده سال در این رشته فعالیت کرد و به استادی ماهر در این حرفه تبدیل شد. اما علاقه شدید اون به رنگ ها سبب افزایش ذوق او به یادگیری هنر میناکاری گشت.
جد وی “آقا سید محمد” نیز از میناکاران خبره زمان خویش بوده است. استاد زرقونی پس از سال ها تلاش به استادی ماهر و چیره دست تبدیل شد و اولین کسی بود که هنر میناکاری را روی بدنه گلدان ها اضافه کرد. این استاد خبره حدود 80 سال عمر کرد و سرانجام در 26 دی ماه سال 1365 دیده از جهان فرو بست و به دیار باقی پیوست.
اساتید میناکاری میراث داران بزرگی برای صنایع دستی کشورمان هستند و در به جا ماندن هنر و میراث گذشتگان ما نقش بزرگی را ایفا کرده اند. امروزه اساتید در بیشتر کارگاه های میناکاری، علاوه بر تدریس این هنر، به تولید و ساخت انواع ظروف میناکاری می پردازند و این امر سبب به جا ماندن ارمغانی زیبا از صنایع دستی ایران و میراث فرهنگی مان برای آیندگان می شود.
